Ҳамал (21 март-20 апрел)
Имрӯз шояд дар зиндагии шумо шахси ҷолибе пайдо шавад ва муҳаббати навро дар дилатон бедор кунад. Аммо шитоб накунед, муҳаббат бояд бо ақл ҳамоҳанг бошад. Муносибатҳои ошиқонаи шуморо гармтар ва наздиктар мегардонад. Эҳтиёт шавед: эҳсосоти зудгузар метавонад шуморо дағал намояд. Пеш аз ҳар тасмим андеша кунед. Агар танҳо бошед, имрӯз барои мулоқот ва варзиш бо дӯстон рӯзи хубест.
Савр (21 апрел-21 май)
Муҳаббати ҳақиқӣ ҳамон аст, ки ду нафар худро ба якдигар мебахшанд. Агар чунин эҳсос намекунед, шояд ин танҳо шефтагӣ бошад. Барои оиладорон муҳим аст, ки орзу ва эҳсосотро зинда нигоҳ доранд, шабҳои ошиқона, туҳфаҳои зебо ва вақтгузаронии якҷоя. Дар кор диққат ва воқеият лозим аст. Имрӯз хароҷот зиёд мешавад, кӯшиш кунед сарфакор бошед. Хабари ногаҳонӣ метавонад рӯҳияатонро тағйир диҳад.
Ҷавзо (22 май-21 июн)
Шиносоии нав метавонад ноумедӣ орад, ба хулосабарориҳои зуд дода нашавед. Шумо вақтҳои охир хеле бо фикрҳои худ машғул будед ва эҳтимол эҳсосоти дигаронро нодида гирифтаед. Имрӯз фурсатест барои шунидани дили дигарон. Агар мушкилоте пеш ояд, онро бо сабр қабул кунед, гоҳе хомӯшӣ беҳтар аз амал аст. Хусусан дар баҳсҳои молӣ эҳсосотро канор гузоред. Рӯзи пур аз неру ва рӯҳбаландист, бисёр корҳоро анҷом дода метавонед.
Саратон (22 июн-22 июл)
Агар дар муносибатҳои ошиқона нофаҳмие пеш омад, аз он андӯҳгин нашавед, баъдтар муносибатҳо боз ҳам устувортар мешаванд. Имрӯз рӯзи хубест барои баррасии масъалаҳои дерина ва сӯҳбатҳои самимӣ бо наздикон. Ҳатто корҳои оддии хонагӣ ба шумо хушнудӣ мебахшанд. Агар бо шахси муҳим забон ёфта натавонед, фишор наоред, вақти муносиб фаро хоҳад расид. Парҳезро имрӯз оғоз накунед.
Асад (23 июл-21 август)
Шумо имрӯз метавонед бо шахси хеле ба дилатон хос ва наздик вохӯред. Барои зиёд кардани эҳтимоли ин шиносоӣ, каме дар намуди зоҳирӣ тағйир ворид кунед. Идеяҳои ғайриоддӣ ба саратон меоянд ва шумо онҳоро зуд амалӣ мекунед, аммо худро хеле хаста накунед. Агар дар як самт таъхир шавад, аз фурсати холӣ барои пешравӣ дар дигар соҳа истифода баред. Дар масъалаҳои корӣ ва молӣ беҳтараш дар гурӯҳ кор кунед. Бештар ҳаракат кунед, нишастан метавонад ба саломатӣ зарар расонад.
Сунбула (22 август-23 сентябр)
Имрӯз метавонад бо эҳсосоти ошиқона пур шавад, шиносоии нав ё мулоқоти гуворо эҳтимол дорад. Аммо ҳангоми гапзанӣ эҳтиёт шавед, як вожаи номуносиб метавонад муносибатро вайрон кунад. Кӯшиш кунед бо нафароне, ки бо онҳо баҳс доштед, оштӣ кунед. Аз корҳои вазнин худдорӣ намоед. Фурсати хубест барои харидҳои калон, аммо бо ақлу маслиҳат амал кунед. Ғизои зиёдатӣ ё саросемагӣ метавонад ба меъдаатон зарар расонад.
Мизон (24 сентябр-23 октябр)
Муносибати нави ошиқона, ки чанде пеш шурӯъ шуда буд, шояд идома наёбад, баъзе ҳақиқатҳо рӯшан мешаванд. Агар оиладор бошед, роҳбариро ба дӯш гиред ва интизори кумак набошед. Имрӯз барои фаъолияти эҷодӣ ва идеяҳои тоза рӯзи созгор аст. Аз ҳамкорон зиёд талаб накунед, метавонанд норозӣ шаванд. Энергияатон коҳиш меёбад, пас онро оқилона истифода баред. Барои барқарор кардани қувва ва системаи масуният вақт ҷудо кунед.
Ақраб (24 октябр-22 ноябр)
Имрӯз шиносоии тасодуфӣ метавонад ба дӯстии гарму самимӣ оварда расонад, ҳама чиз ба худи шумо вобастагӣ дорад. Бо дӯстони наздик эҳтиёт шавед: эҳтимол касе ниқоби дӯстӣ дорад, аммо нияти хуб надорад. Барои расидан ба мақсад, нақшаҳоятонро махфӣ нигоҳ доред, рақибон метавонанд фикрҳои шуморо истифода баранд. Барои муваффақият дар молия, роҳҳои ғайримаъмулро биҷӯед, хаёлпарастӣ накунед, балки таҳлил намоед. Аз хӯрдани таомҳои тезу шӯр худдорӣ кунед, хусусан агар меъдаатон ҳассос бошад.
Қавс (23 ноябр-21 декабр)
Имрӯз эҳтимоли пайдо шудани ишқи нав хеле зиёд аст, шахсе метавонад пайдо шавад, ки ҷаҳонбинӣ ва орзуҳои шуморо шарикӣ кунад. Дар ҳаёти шахсӣ метавонад як хабари хуш ё дастгирии ғайричашмдошт шуморо рӯҳбаланд кунад. Корҳо диққат ва сабр мехоҳанд, эҳтимолан изтиробатон зиёд мешавад. Сӯҳбат бо дӯстон ба шумо неру ва илҳом мебахшад. Дар масраф эҳтиёт кунед: харидҳои шитобкорона метавонанд ба пушаймонӣ оварда расонанд. Ғаму изтиробро бо хӯроки зиёд шифо надиҳед, ин ба саломатӣ зарар дорад.
Ҷаддӣ (22 декабр-20 январ)
Имрӯз метавонад бо руйдодҳои ошиқона ва шодмонӣ оғози як давраи нав гардад. Ба оила ва наздикон бештар таваҷҷӯҳ намоед. Кӯшиш накунед, ки масъулиятро ба гардани дигарон андозед, ин метавонад ба нуфузи шумо осеб расонад. Тӯҳфа ва даромади ғайричашмдошт эҳтимол дорад. Аммо аз хатар ва корҳои вазнини ҷисмонӣ парҳез кунед, саломатиро эҳтиёт намоед.
Далв (21 январ-19 феврал)
Имрӯз муҳаббат на танҳо дар дили шумо месабзад, балки шумо омода ҳастед онро бо дигарон тақсим кунед. Ба худ нигоҳ кунед, чӣ чиз шуморо чунин ҷолибу беназир мекунад? Нимаи рӯз эҳтимоли нофаҳмӣ бо наздикон вуҷуд дорад, бинобар ин ба масъалаҳои хона ва оила диққати бештар диҳед. Дар ҷои кор вазъ метавонад печида гардад, шояд шумо маҷбур шавед иштибоҳҳои дигаронро ислоҳ кунед. Аз сарфи пул ба чизҳои нолозим худдорӣ кунед, зеро ба зудӣ маблағи калон лозим мешавад. Барои парҳез ва машқи бадан рӯзи мувофиқ аст.
Ҳут (20 феврал-20 март)
Имрӯз муҳим аст, ки ба хостаҳо ва саломатии худ таваҷҷӯҳ намоед. Шумо то ҳол танҳо ба эҳсосот такя мекардед, акнун вақти истифодаи ақл ва мантиқ фаро расидааст. Аз корҳои гурӯҳӣ ва шартномаҳои муҳими молӣ худдорӣ кунед. Ба наздикон ва дӯстони самимӣ муроҷиат кунед, аммо бо корҳои нав чанд рӯз интизор шавед. Дар бобати саломатӣ хавотир нашавед, ҳолатон ҷиддӣ нест, вале беҳтараш бемориҳоро пешгирӣ кунед.
