Ҳамал (21 март-20 апрел)
Агар дар муносибати ошиқона бошед, шарики шумо метавонад бо як сюрпризи гуворо шуморо шод гардонад. Аммо эҳтиёт шавед: асабоният ва хастагӣ метавонанд ба шумо таъсир расонанд. Кӯшиш кунед, ки ба мушкилот бо сабру таҳаммул муносибат кунед. Дар кор, дилёбӣ ва созиш карда тавонистан ба шумо кумак мекунанд. Агар нияти хариди калон доред, беҳтар аст, ки онро ба таъхир андозед, аммо барои харидҳои зарурӣ маблағ пайдо мешавад.
Савр (21 апрел-21 май)
Агар дар муносибатҳои ошиқонаатон сардӣ эҳсос мешуд, имрӯз фурсати хубест барои барқарор кардани гармӣ. Бо меҳнатдӯстӣ ва феъли бо атрофиён созиш карда тавонистанатон муваффақият ба даст меоред. Аз гирифтани қарз ё додани пул худдорӣ намоед, зеро баргардонидани он душвор хоҳад буд. Агар худро хаста эҳсос мекунед, вақти он расидааст, ки истироҳат кунед.
Ҷавзо (22 май-21 июн)
Имрӯз имкони шиносоӣ бо шахси ҷолиб вуҷуд дорад, аммо эҳтиёт шавед, ки фурсатро аз даст надиҳед. Шумо хеле фаъол хоҳед буд, аммо эҳсоси асабоният низ эҳтимол дорад. Қонунҳоро риоя кунед, то дучори мушкилиҳо нагардед. Дар кор ба интуицияи худ бештар эътимод кунед, зеро на ҳама ҳамкорон ростқавланд. Шаби худро бо телефон ё компютер зиёд нагузаронед, то чашмон ва асабҳоятон зарар набинад.
Саратон (22 июн-22 июл)
Имрӯз кӯшиш кунед, ки ба эҳсосоти дигарон эҳтиром гузоред ва аз иғвогариҳо худдорӣ намоед. Муносибатҳоятон бо наздикон беҳтар хоҳанд шуд, агар ба эҳсосоти онҳо диққат диҳед. Дар қарорҳоятон устувор бошед ва ба таҷрибаи шахсии худ такя кунед. Аз ҷиҳати молиявӣ, вазъият хуб аст, пас метавонед барои худ чизе бихаред. Барои саломатӣ, ба машқҳои сабук ва оромкунанда, мисли йога, диққат диҳед.
Асад (23 июл-23 август)
Ба зудӣ фурсати истироҳат ва барқарор кардани нерӯятон фаро мерасад. Имрӯз эҳтимол дорад, ки дар масъалаҳои оилавӣ дахолат кунед ва шояд нақшаҳоятонро тағйир диҳед. Ба хонаатон меҳмонони дур меоянд. Пеш аз оғози корҳои муҳим, аз фурсат истифода бурда, истироҳат кунед. Имрӯз идеяҳои нав ва хабарҳои ҷолиб ба шумо мерасанд. Дар ғизо, аз хӯрдани таомҳои ношинос худдорӣ намоед ва ғизои маъмулии худро истеъмол намоед.
Сунбула (24 август-23 сентябр)
Имрӯз дар зиндагии шахсӣ оромӣ ва ҳамдигарфаҳмӣ эҳсос мешавад. Шахсе шуморо дӯст медорад, аммо ҷуръати изҳори онро надорад. Масъалаҳои шахсиро бо хешовандон муҳокима накунед, то аз муноқишаҳо ҷилавгирӣ кунед. Ба саломатии худ диққат диҳед ва ба интуицияи худ эътимод кунед. Имрӯз шонси муваффақият дар муомилоти молиявӣ зиёд аст. Барои нигоҳ доштани саломатӣ ва зебоӣ, машқҳои ҷисмонӣ, махсусан давидан, муфиданд.
Мизон (24 сентябр-23 октябр)
Имрӯз эҳтимол дорад, ки шахсе ба шумо эҳсосоти романтикӣ дошта бошад, аммо онро изҳор накунад. Шумо фаъол хоҳед буд, аммо эҳсоси нооромӣ низ эҳтимол дорад. Қоидаҳо ва меъёрҳоро риоя кунед. Аз масъалаҳои молиявӣ каме фосила гиред ва ба дигар ҷанбаҳои зиндагӣ диққат диҳед. Агар ба корҳои калон даст заданӣ бошед, кӯшиш кунед, ки ҳамфикронро ҷалб намоед, то аз хастагӣ ҷилавгирӣ кунед.
Ақраб (24 октябр-22 ноябр)
Имрӯз вақти он расидааст, ки эҳсосоти худро озодона изҳор кунед ва аз муҳаббат лаззат баред. Ба интуицияи худ эътимод кунед; он шуморо ноумед намекунад. Эҳтимоли баҳсҳои хурд бо шарики ҳаётӣ вуҷуд дорад, пас кӯшиш кунед, ки аз муноқишаҳо худдорӣ намоед. Дар кор, бо эътимод ва устуворӣ идеяҳои худро ҳимоя кунед. Нимаи аввали рӯз аз сарфи маблағ худдорӣ намоед, зеро эҳтимоли зарари молиявӣ вуҷуд дорад. Барои нигоҳ доштани саломатӣ, аз хӯрдани шириниҳо ва хӯрокҳои вазнин худдорӣ намоед.
Қавс (23 ноябр-21 декабр)
Барои нигоҳ доштани муносибатҳо, баъзан бояд ба созиш кардан омода бошед. Имрӯз эҳтимоли гирифтани кумаки молиявӣ аз хешовандон ё шарикони тиҷоратӣ вуҷуд дорад; барои он миннатдор бошед. Дар масъалаҳои муҳими корӣ, таъхир накунед, то фурсатҳоро аз даст надиҳед. Аз имрӯз сар карда, кӯшиш кунед, ки 15% аз даромади худро захира кунед, то орзуҳои худро амалӣ созед. Ҳаёти фаъол на танҳо неру мебахшад, балки ба дарозумрӣ низ мусоидат мекунад.
Ҷаддӣ (22 декабр-20 январ)
Имрӯз дар масъалаҳои ошиқона муваффақият интизори шумост. Агар дар муносибат ҳастед, кӯшиш кунед, ки ба дӯстдошта ва фарзандон талаботҳои баланд накунед. Барои соҳибкорон, шояд вақти он расидааст, ки кормандони ноустуворро аз кор озод кунанд. Имрӯз шонси зиёд кардани даромади молиявӣ вуҷуд дорад. Кор ва масъулиятҳоро каме ба таъхир андозед ва ба худ диққат диҳед. Аз истеъмоли гӯшти зиёд нороҳатӣ ҳис карданатон эҳтимол дорад.
Далв (21 январ-19 феврал)
Имрӯз эҳтимол дорад, ки барои муддате аз шахси дӯстдоштаатон ҷудо шавед, аммо муҳаббат масофа ва вақтро намешиносад. Муҳокимаи масъалаҳои муҳим бо наздикон метавонад ба баҳс оварда расонад; кӯшиш кунед, ки вазъиятро ором нигоҳ доред. Имрӯз эҳтимоли сафарҳои ногаҳонӣ вуҷуд дорад, ки барои шумо фоидаовар хоҳанд буд. Дар бастани шартномаҳои калон эҳтиёт бошед ва ҳамаи шартҳоро бодиққат санҷед.
Ҳут (20 феврал-20 март)
Ба зудӣ шахси махсусе ба ҳаёти шумо ворид мешавад, ки эҳсосоти шуморо мефаҳмад ва қадр мекунад. Ба эҳсосоти нав кушода бошед ва аз муҳаббат лаззат баред. Имрӯз фурсати хубест барои бознигарии назари худ ба зиндагӣ ва муносибатҳо. Шомро дар муҳити ором ва бо дӯстони наздик гузаронед. Дар нимаи дуюми рӯз, имкониятҳои хуби корӣ пайдо мешаванд; кӯшиш кунед, ки онҳоро истифода баред. Қарорҳои дуруст метавонанд ба беҳбудии молиявии шумо мусоидат кунанд. Аз ташвишҳои беасос худдорӣ намоед, то саломатии шумо беҳтар шавад.
