Ба иди Рамазон ҳамагӣ якрӯз мондааст ва пагоҳ намози ид барпо мешавад. Бисёриҳои 15-20 дақиқа пеш аз саршавии намоз ба масҷид рафта мешинанд. Оё барвақт ба масҷид рафтан ягон савоб дорад? Умуман дар ягон китоб дар ин бора чизи гуфта шудааст?

Умар, сокини ш. Душанбе

Посухи домулло Ҷамолиддини Хомӯшӣ

Бародари азиз ба масҷид каме барвақт рафта саршавии намозро интизор шудан савоби бузурге дорад. Ҳазрати Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва саллам дар ин хусус фармудаанд: «Фариштагон барои ҳар яки шумо то замоне, ки дар маҳалли намоз ё масҷид бошед, дуо мекунанд ва мегӯянд: «Худоё ӯро мағфират кун ва ба ӯ раҳм намо».

Дар ҳадиси дигар аз он ҳазрат (с) чунин ривоят шудааст: «Ҳар як аз шумо пайваста машғули намоз аст, то вақте ки намоз ӯро нигоҳ доштааст ва ҳеҷ чиз ба ғайр аз намоз ӯро аз рафтан ба сӯи хонаводааш манъ карда наметавонад».

Аммо барвақт ба масҷид рафтан маънои онро надорад, ки дар он ҷо бо суханони беҳудаву бемаънӣ вақташро гузаронад, балки ду ракаат намози таҳияи масҷид (пеш аз пешин, аср ва хуфтан) хонда, паст Қуръон тиловат кунад, тасбеҳ гӯяд, ё ба хондани китоби фиқҳӣ, ахлоқӣ ва тафсир машғул шавад. Баъди адои намоз ехтар аст, ки шахс аз пайи кору бори худ равад, ба хона баргардад.

Расули Худо (с) фармудаанд: «Касе ба масҷид биравад ва (баъди адои намоз) ба хона баргардад, бо ҳар рафтану баргаштан Худованд дар биҳишт меҳмонишаро муҳайё кунад».

Пок ва муназзаҳ аст Парвардигор, ки фазлу бахшиши азими худро шомили ҳоли бандагони муъминаш намудааст. Кош мардум ин фазилатро дарк карда, ба ҷои беҳудагардию беҳудагӯӣ ва бекорӣ рӯҳи худро пок сохта, дунёву охираташонро обод менамуданд.