Бачабозӣ падидаи нангинест, ки дар замони муосир хеле рушд намудааст.

Кишварҳое ҳастанд, ки расман ба бачабозӣ иҷозат додаанд ва акнун ҳамҷинсгароён метавонанд бе ягон мамоният оилаҳои якҷинсаро ташкил намуда, ҳатто фарзандхонд гиранд. Ҳар падидае, ки дар Амрико ва Аврупо пайдо мешавад, хоҳ бад бошад, хоҳ нек ба кишвари мо низ мерасад. Сару садоҳо дар мавриди он ки ҳамҷинсгароён дар байни мардони тоҷик ҳам ҳастанд, аҳён-аҳён ба гӯш мерасанд.

Табибон думи пашмини марди ҳиндуро ноқисии љисмонї шуморида ба Чандра пешниҳоди аз он халос шуданро намуданд, вале «Хануман» рад кард.

Нафароне низ ҳастанд, ки бо додаи худованд қонеъ нагашта, мехоҳанд ҷинси худро бо роҳи ҷарроҳӣ иваз намоянд.
Назари дини мубини ислом ба бачабозӣ чи гуна аст?
Марде, ки бо марди дигар наздикӣ мекунад, дар қиёмат ӯро чӣ интизор аст?
Оё дини мубини ислом ба иваз намудани ҷинс иҷозат медиҳад?
Сӯҳбати мо бо домулло Ҷамолиддин Хомӯшӣ атрофи ҳамин мавзӯҳост...