Вақтҳои охир хобҳои аҷиб ва фараҳбахш мебинам. Аксаран дар хобам дар тан либоси зарбофти шоҳона дорам, худро дар маҳфили шоҳона мебинам, бо шоҳ ҳамсӯҳбат мешавам ё аз дасти ягон шахси мансабдор туҳфа мегирам.

Дишаб хоб дидам, ки роҳбари корхонаамон ба ман як конверти пур аз пул ҳадя кардааст. Мехоҳам таъбири хобамро донам.
М. , муштарии сомонаи Оила. ТҶ

Посух

Аслан хоб дидани шоҳ бисёр хуб аст. Дар хобномаҳо омадааст, ки касе шоҳ ё шахси дигари воломақомро хоб бубинад, бо инояти офаридгор соҳиби қудрат ва мақому мартабаи баланд хоҳад гашт. Аслан, шоҳ, яъне роҳбари давлат мисли сипари боэтимодест, ки зердастонашро ҳамеша ҳимоя мекунад, бинобар ин, шоҳ дар хоб рамзи ҳомӣ, яъне шахсе, ки шуморо ҳимоят мекунад, буда метавонад.

Аммо дар баъзе хобнома омадааст, ки маҳфили пуршӯру нишоти шоҳонаро хоб дидан чандон хуб нест. Чунин хоб нишонаи он аст, ки шахси хобдида дил ба айшу нӯш баста, оламу одамро фаромӯш карда истодааст.

Хоб бинед, ки бо подшоҳ сӯҳбат карда истодаед, ягон хабари хуш мешунавед ё ба таври ногаҳонӣ аз сарчашмае, ки интизораш нестед, даромади калони пулӣ ба даст меоред ва вазъи молиявиатон олиҷаноб мешавад. Касе аз дӯстон ё ошноёнатонро дар хоб бо либоси шоҳона бубинед, ҳамон шахс вазифаи нав гирифта, соҳиби мансаби баланд хоҳад гашт.

Акнун дар бораи гирифтани тӯҳфа аз дасти шоҳ ё роҳбар. Аслан ҳадя гирифтан дар хоб фоли нек аст, махсусан, агар он туҳфаи шоҳона бошад. Чунин хоб аз он далолат мекунад, ки заҳматҳои кашидаи шахси хобдида ба наздикӣ қадрдонӣ карда мешаванд.

Гирифтани ҳадя аз дасти шоҳ ё роҳбар дар хоб ҳамчунин метавонад нишонаи он бошад, ки худованд ба ҳаёти шахси хобдида файзу баракат ато намуда, соҳиби зиндагии серу пури шоҳона хоҳад гашт. Дар баъзе хобномаҳо омадааст, ки касе дар хобаш аз дасти роҳбар ё подшоҳ туҳфа бигирад, ягон хабари бисёр хуш мешунавад.
Хулоса, тӯҳфаи шоҳона дар хоб нишонаи он аст, ки дар ҳаёти шахси хобдида ҳодисаҳои фараҳбахш ба вуҷуд омада, хушбахт ва хурсанд хоҳад гашт.