Ҳамал (21 март-20 апрел)
Имрӯз фурсат барои оғоз кардани корҳо ва нақшаҳои нав аст. Агар қадамҳои аввал душвор намоянд, аз он наҳаросед: устуворӣ ва сабр шуморо ба натиҷаҳои бузург мерасонанд. Бо наздикон муносибати самимӣ нигоҳ доред, то дастгирии онҳо неруятонро афзояд. Дар муҳаббат ростқавл бошед, то пайванди дилҳо қавӣ гардад. Шомро бо китобхонӣ ё сайри ором сипарӣ кунед, ин ба шумо оромиш ва илҳоми тоза мебахшад.
Савр (21 апрел-21 май)
Имрӯзро беҳтар аст бо шахси дӯстдоштаатон гузаронед. Суҳбатҳои самимӣ ва лаҳзаҳои гарм рӯҳияи шуморо боло мебаранд. Агар кори муҳимро оғоз карда бошед, то охир расонед, қаноатмандӣ эҳсос мекунед. Аз харҷҳои бефоида ва қарз гирифтан худдорӣ намоед. Муносибатҳои ошиқона имрӯз фазои ором ва хушбахтӣ меоранд. Агар хаста шавед, барои барқарор кардани қувва чанд соати истироҳат зарур аст.
Ҷавзо (22 май-21 июн)
Имрӯз диққати шумо бештар ба суҳбатҳо, мулоқотҳо ва ҳуҷҷатгузорӣ равона мешавад. Фурсатҳои нави ошноӣ ва ишқбозӣ эҳтимол доранд, аз онҳо дурӣ наҷӯед. Бо одамон бо эҳтиром муносибат кунед, ки фардо ҳам ба манфиататон мешавад. Аз хастагӣ эҳтиёт бошед ва вақти муайян барои оромиш ҷудо кунед. Шунидани мусиқӣ, хондани китоб ё тамошои филм ба шумо қувваи нав мебахшад.
Саратон (22 июн-22 июл)
Имрӯз асаби шумо хеле ҳассос аст. Сухан ё амали касе метавонад нороҳат созад, вале ҷавобро бо шитоб надиҳед. Сабр ва оромӣ шуморо аз баҳсу муноқиша наҷот медиҳанд. Дар кор нақшаҳоро бо дақиқӣ ва ҷузъиёт таҳия намоед. Дар оила диққати бештар лозим аст, суҳбати ошкоро метавонад нофаҳмиҳоро рафъ созад. Шомро бо ғизои сабук ва муҳити бароҳат сипарӣ кунед, то оромиш баргардад.
Асад (23 июл-23 август)
Имрӯз имкони гирифтани пешниҳоди кори ҷолиб ё манбаи нави даромад вуҷуд дорад. Ин гуна фурсатҳоро бо диққат баррасӣ кунед, зеро метавонанд роҳи шуморо тағйир диҳанд. Дар муҳаббат шахси дӯстдоштаатон аз шумо гармӣ ва дастгирии рӯҳиро интизор аст. Бо наздикон вақти бештар гузаронед ва аз хароҷоти нолозим худдорӣ кунед. Шомро бо дӯстону оила сипарӣ намоед, то рӯҳияатон боз ҳам боло равад.
Сунбула (24 август-23 сентябр)
Имрӯз неруи эҷодӣ ва илҳом шуморо ҳамроҳӣ мекунад. Идеяҳои ҷолибро амалӣ намоед ва бо одамони ҳамфикр ҳамкорӣ кунед. Самимият ва ростқавлӣ дар муҳаббат муносибатҳоро қавитар мегардонанд. Агар касе маслиҳат пурсад, бо меҳрубонӣ кумак кунед, аммо масъулиятҳои зиёдатӣ ба дӯш нагиред. Ба саломатии худ аҳамият диҳед: як соати варзиш ё сайри сабук ба фоидаатон аст. Шомро бо кори дӯстдошта сипарӣ намоед.
Мизон (24 сентябр-23 октябр)
Имрӯз суханони шумо метавонанд таъсири қавӣ расонанд, бинобар ин пеш аз ҳарф задан фикр кунед. Дар кор вазъ каме мураккаб мешавад, вале бо сабру оромӣ онро идора мекунед. Аз қарз гирифтан ва хароҷоти беҳуда канорагирӣ намоед. Агар рӯҳияатон паст шавад, бо корҳои дӯстдошта машғул шавед. Дар муҳаббат вақти хубест барои суҳбати ошкоро ва равшан кардани эҳсосот. Шомро бо оромиш ва мутолиа сипарӣ кунед.
Ақраб (24 октябр-22 ноябр)
Имрӯз барои самимият ва ростқавлӣ вақти муносиб аст. Бо наздикон суҳбати ошкоро анҷом диҳед, ин пайвандҳоро қавӣ мегардонад. Дар кор бо масъулият амал намоед, эътимоди ҳамкоронро ба даст меоред. Агар баҳсе пеш ояд, бо оромӣ ҳал кунед. Имрӯз ҳамчунин барои корҳои хонагӣ ва тартиб додани нақшаҳои оянда фурсати хуб аст. Шомро бо оила ё дӯстони боэътимод сипарӣ кунед, то рӯҳияатон беҳтар гардад.
Қавс (23 ноябр-21 декабр)
Имрӯз эҳсосоти нав ва рӯйдодҳои гуворо эҳтимол доранд. Бо одамон мулоим ва боэҳтиром бошед, то муносибатҳои нав бароятон дарҳоро боз кунанд. Дар кор имкони нишон додани ташаббус ва пешрафт фаро мерасад, онро истифода баред. Аз қарорҳои саросема ва харҷи зиёдатӣ худдорӣ кунед. Дар муҳаббат фазои романтикӣ эҳтимол аст.
Ҷаддӣ (22 декабр-20 январ)
Имрӯз барои оғози корҳои ҷиддӣ ва омӯзиш вақти мувофиқ аст. Эҳтимол бо шахсе вохӯред, ки дар ояндаатон нақши муҳим мебозад. Дар кор сабру тартибро риоя кунед, то натиҷа хуб шавад. Ба наздикон таваҷҷӯҳ нишон диҳед, дастгирии шумо барояшон муҳим аст. Шомро бо мутолиа ё шуғли ором сипарӣ кунед. Идеяҳои наве ба зеҳнатон меоянд, ки метавонанд дар оянда судманд гарданд.
Далв (21 январ-20 феврал)
Имрӯз табъатон хушу гуворо аст. Вақт ҷудо кунед, то малакаҳои шахсӣ ва донишҳои навро омӯзед. Дар муҳаббат самимият нишон диҳед, то бо шахси дӯстдоштаатон наздиктар шавед. Бо наздикон суҳбатҳои пурмазмун анҷом диҳед, онҳо ба шумо неру мебахшанд. Шомро ором ва бе шитоб гузаронед. Истироҳати бофароғат ба шумо қувваи нав мебахшад.
Ҳут (21 феврал-20 март)
Имрӯз бо рӯҳияи мусбат оғоз мешавад. Шояд истеъдоди навро кашф кунед ё ба кори эҷодӣ даст занед. Дар муҳаббат меҳрубонӣ ва таваҷҷуҳ нишон диҳед, то пайванди дилҳо қавитар гардад. Ба дигарон кумак карданатон манфиат меорад. Шомро бо мусиқӣ ё китобхонӣ сипарӣ кунед, то қувваатон барқарор гардад. Рӯйдоди хурде рӯҳияатонро боз ҳам баланд месозад.
