Дар Ҳиндустон зани 55-сола шавҳари 59-солаи худро бо хоҳиши худаш гӯр кардааст. Баъди шавҳарашро зинда ба даруни гӯр гузоштан, зан чанд рӯз ба касе чизе нагуфтааст. Танҳо баъд аз он ки духтараш пайваста паддаро суроғ мекунад, зан иқрор мешавад, ки падараш хоҳиш намудааст, ки ӯро гӯронанд, то ки баъдан абадан зинда монад. Қабл аз он ки сари чунин қарор ояд, мард аз чандин ибодатгоҳ дидан намуда, худро руҳоние номидааст, ки бо Худованд гап мезанад. Пеш аз зинда ба гӯр шуданаш мард дар қафаси сина дардеро ҳис намуда, ба занаш аз марги худ хабар дода ва хоҳиш намудааст, ки ӯро зинда ба зинда гӯр кунад, то ки баъдан абадан зинда монад.